Willy VAN EECKHOUT

“Gestualiteit blijft in Van Eeckhouts schilderijen een vrije techniek en is altijd ofwel een spel met een paar kleuren ofwel een full treatment van dodecafonisch-multicolore afmetingen. Doordat de schilder vrijwel nooit schetsjes of voorstudies maakt en direct op het doek afstapt gewapend met borstel, paletmes en verf besteedt bij uiteraard minder zorg aan symmetrie in de compositie. Hij zet vrijwel alles in op ritme, dat de drager wordt van een eenvoudige doch intense expressiekracht.

Hoe informeel en ‘wild’ ook, Van Eeckhouts doeken verraden zelden gewelddadige of primitivistische impulsen. Precies door hun aaibare kleuren scheppen ze een driecomponentensfeer van jongensachtige branie, schuldeloosheid en lust.

Afgezien van de vroege figuratieve werken en vooral de uitstekende portretten, vallen zijn abstracte en halfabstracte stijlen op door een zekere muzikaliteit en vooral door een dwingend, swingend ritme.

Allicht behoort de rijpe Van Eeckhout toch vooral tot de gestuele richting die lak heeft aan iedere psychologische intentie en alles wil inzetten op wat het oog waarneemt, zonder vooroordeel of welke precies detecteerbare gemoedsbeweging ook.

Zuiver schilderen betekent voor Willy van Eeckhout afzien. Afzien, niet alleen van een zogeheten inhoud en een verhalende lijn: ook nog van elke ruimtesuggestie en herkenbare topografie. In zijn abstracte schilderijen ontbreken voorstelling, tijdsaanduiding, diepte en oriëntering. Afzien, ook in de zin van zich opofferingen getroosten. Willy, de schilder van het weidse gebaar en  – ook in het kleine werk – de monumentale visie, ziet (soms) af.”

(bron: Frans Boenders – fragmenten uit de monografie)