Gerda DE JONGHE

Degelijk geschoold in de academies van Anderlecht, Aalst, Liedekerke en Ninove aangevuld door seminaries met buitenlandse beeldhouwers en keramisten,getuigt deze kunstenares dat het vooral de gevoelens en waarnemingen van het ogenblik zijn die haar boeien of ontroeren. De vrijheid om deze emoties in sculpturen vast te leggen is haar onmisbaar.

Gerda houdt van zoeken en experimenteren doch wanneer ze wat nieuws ontdekt houdt ze het reeds voor bekeken en graaft naar nieuwe bronnen. Vandaar een grote verscheidenheid in vormgeving en technieken. Haar thematiek is doordacht.

Hoewel de onderwerpen spontaan opborrelen,worden de ideeën verder gekneed en afgedwongen. Vele werken zijn op de natuur gebaseerd, al tonen ze niet altijd een evidente gelijkenis. Andere zijn uit stress en spanning ontstaan,soms in temperamentvolle ruwe structuren en elders in een meer geraffineerde textuur. Daartoe gebruikt ze ook wel eens gras,stokken, touw, metaal en beton waarmee ze een contrasterend lineair tegenover de omgevende vlakwerking bereikt.

Zij stelt zich vragen: “wat is goed en wat is slecht?”
Zij omhult de laatste boom door er een beschuttend huis rond te bouwen en ziet hem als symbool van onze ontwortelde wereld.

Haar werk kan zinnelijk of zintuiglijk zijn. Gerda is luisterbereid of wil half blind nog helderziend blijven.
Zij bouwt haar wereld op zoals het door het leven wordt aangeboden, soms geometrisch en vlak, maar morgen speels als de willekeurig natuurgillen.

(tekst Maurits Nevens)