Gaston DE MEY

Na zijn opleiding aan de Kunstacademie van Eeklo schilderde Gaston De Mey (°1933) voornamelijk figuratief. Gaandeweg verschoof de focus in zijn werk naar de abstractie om uiteindelijk -in 1968- tot een radicale breuk te leiden. Vanaf dan vormen de kleinste onderdelen van de geschreven taal, de 26 letters van het alfabet, de kern van al zijn werken. Deze letters ontdoet hij van hun oorspronkelijke functie, namelijk dragers van betekenis door het woord waarin ze verschijnen, en gebruikt hij ze in hun plastische eigenheid. Met zijn keuze voor deze invalshoek gaat De Mey voorbij aan de ‘leesbaarheid’ van zijn werken: hij schrijft geen verhaal, maar creëert een werkelijkheid waarin de letter een autonome functie krijgt toebedeeld. In het begin reeg hij het lettermateriaal aaneen tot korte of lange, rechte of gebogen letterbanen. Die letterbanen legde hij naast elkaar in geometrische constructies: rechthoekig of cirkelvormig, H-vormig of kruisvormig, stadionvormig of in de vorm van romaanse bogen… Zijn latere werk wordt dan weer gekenmerkt door een centrale spiegellijn. Ondanks de schijnbaar chaos aan letters en de doelbewuste onleesbaarheid, probeert De Mey toch een zekere orde aan te brengen waardoor zijn werk uiteindelijk rust uitstraalt.

Het werk van Gaston De Mey is terug te vinden in de collecties van musea zoals Mu.Zee, het Groeningemuseum, het Muhka, het KMSK, het S.M.A.K en het FeliXartMuseum.