Félix ROULIN

Félix Roulin (Dinant, °1931) zegt zelf dat de metaalbewerking in zijn geboortestad (de fameuze “Dinanderies”) aan de oorsprong liggen van zijn liefde voor metaal en dat de rotsen van de Maas zijn vormentaal beinvloed hebben. Het bewerken van koperen platen van enkele mm dik gaf  hem echter niet voldoende vrijheid om de derde dimensie voluit te gebruiken. Daarom ging hij in steen werken en creëerde hij driedimensionele abstracte vormen met koperplaten. Langzaam begonnen figuratieve elementen op te duiken in het abstracte werk. Zijn volgende logische stap was om te werken met brons en zo aan te sluiten bij een  eeuwenoude artisanele traditie. Uiteindelijk vond hij zijn heel eigen en zeer herkenbare stijl : lichamen –bijna exclusief vrouwelijk- geïntegreerd in architecturale elementen die hun oorsprong vinden in de antieke vormentaal : kolommen, poorten, bruggen, …

Vanaf 1980 starte hij in het Waalse Biesmerée een eigen bronsgieterij die ondergebracht werd in een XVIIde eeuwse hoeve.

Sculpturen van Félix Roulin zijn, ongeacht hun afmetingen, monumentaal. Door de combinatie van het oeroude brons met hedendaagse materialen als Inox ogen ze heel modern en hebben ze een tijdloze uitstraling. Het technisch vakmanschap van de kunstenaar uit zich in een perfecte afwerking en dwingt daardoor heel wat respect af.

Félix Roulin volgde les aan de “École des Métiers d’Arts” van Maredsous en werd er later leraar. Van 1962 tot 1996 werd hij leraar aan het “Institut Supérieur d’Architecture et d’Art Visuel” van La Cambre in Brussel. 1961 was een bijzonder suksesvol jaar, want niet alleen ontving hij de Prix de la Jeune Sculpture Belge” en de “Prix du Musée Rodin” maar was hij ook laureaat van de “ Biennale de Paris”.

Vanaf dan stelde hij zowat overal ter wereld tentoon, waaronder op de “Biennale de Paris” (1966), XIVde biënnale van “Sao Paulo” (1967), biënnale van “Middelheim” (1974), kunstolympiade van Seoel (1988), Changshu, Fuzhou, Ningbo en Suzhou (China – 2008 / 2009), …

Hij ontwierp heel wat monumenten voor de publieke ruimte, waaronder Namur (1966 & 1995), Ronquières (1967), Lessives (1972), de poorten van het museum Grand Hornu (1973), een gesculpteerde muur voor het “Centre Wallonie-Bruxelles” in Parijs (1979), Gerpinnes (1980), een sculptuur voor het park van Sart Tilman (Liège) (1981), het “Adolphe Sax” monument te Dinant (1994),  Tilly (1996), inrichting “place Pierre de Coubertin” Louvain-la-Neuve (1996), “Theater van het Martelarenplein” te Brussel (1998), Moncton (New Brunswick, Canada) (1999) en “L’arche du Millénaire” in Andenne (2001). In 1982 maakte hij een bijzonder vernuftige sculptuur in zilversmeedwerk: het schrijn van de heilige Gertrudis te Nijvel. Voor het theatergezelschap “Plan K” ontwierp hij het toneeldecor voor de opvoering van “The Penny Arcade Peep Show” in het Hedendaags Kunstencentrum “Les Brigittines” te Brussel (1976).